Dlaczego nie możesz poradzić sobie z jedzeniem emocjonalnym?
Zastanawiasz się, jak poradzić sobie z jedzeniem emocjonalnym? Doświadczasz napadowego objadania się? Wbrew swojej woli zjadasz za dużo? Tak nie musi być. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, jak z tego wyjść.
Jedzenie emocjonalne – Twój autopilot
Z pewnością po każdym napadzie obiecujesz sobie, że to był ostatni raz. Pomimo to i tak pojawia się moment, kiedy znów działasz na autoilocie i objadasz się, bo nie masz sił odmówić sobie zjedzenia kolejnego smakołyku.
Działasz wbrew sobie, wbrew racjonalnemu umysłowi… I pomimo ogromnych chęci, aby z tym skończyć, nadal nie udaje Ci się zerwać z tym utartym schematem. Czujesz się tak, jakby ktoś wyłączył Twoją silną wolę. Pozostaje frustracja, poczucie winy i beznadziei.
Pamiętaj, że nie jesteś jedyną osobą, która mierzy się z takimi wyzwaniami. Wiele moich podopiecznych doświadcza takiego stanu. Najważniejsze to zabrać się za problem z odpowiedniej strony.
Na jedzenie emocjonalne nie pomoże nawet najlepszy jadłospis. Przyczyna tkwi gdzie indziej. Jedzenie jest tylko efektem, skutkiem.
Co załatwiasz sobie jedzeniem emocjonalnym?
Może wydaje Ci się, że to nie ma żadnego uzasadnienie? Może nie widzisz żadnego wzorca? Obwiniasz się o brak silnej woli? Prawda jest jednak taka, że zawsze jest jakaś przyczyna. Coś sobie tym jedzeniem załatwiasz.
Najczęstszą przyczyną jest potrzeba rozładowania napięcia, poradzenia sobie z trudnymi emocjami.
Jeśli przez wiele lat jedzenie było sposobem na emocje np. złość czy smutek, to możesz nawet nie uświadamiać sobie, czego tak naprawdę potrzebujesz. Odruchowo sięgniesz po ulubione jedzenie, a tak naprawdę potrzebujesz poradzić sobie na przykład z bezgraniczną pustką czy złością.
Poznaj przykład mechanizmu, który steruje jedzeniem emocjonalnym
Spójrzmy, jak to może wyglądać. Poczułaś smutek, bo mąż zapomniał o Waszej rocznicy ślubu. Zamknęłaś się w sobie. Nic nie powiedziałaś, ale smutek był tak wielki, że sięgnęłaś po pudełko lodów śmietankowych. To Twoje ulubione. Zawsze pomagają.
Zjadłaś. Poczułaś ulgę. Ale już wiesz, że to ulga tylko na chwilę… Potem jest gorzej, bo przychodzą wyrzuty sumienia.
Widzisz błędne koło? Dość błaha sytuacja, która generuje intensywne emocje, a to wyzwala w Tobie natychmiastową chęć jedzenia.
Dlaczego tak się dzieje? To, co pomyślimy o danej sytuacji (nasze przekonania – czasami nieuświadomione) wpływa na emocje, jakie poczujemy. A emocje wpływają na nasze zachowanie.
Z pewnością brzmi to trochę skomplikowanie, więc spróbujmy rozłożyć ten schemat na czynniki pierwsze na podstawie naszego przykładu.
Ta sama sytuacja – różne reakcje
Na tę samą sytuację (mąż zapomniał o rocznicy ślubu) różne osoby zareagują inaczej.
- Basia po prostu powie mężowi, że jest jej przykro, bo spodziewała się, że mąż będzie pamiętał. On wyjaśni, że był zajęty, miał ciężki dzień i zaproponuje wspólne świętowanie.
- Krysia obróci wszystko w żart. Powie, że może umówi męża do lekarza po środki wspomagające pamięć. Mąż z pewnością będzie próbował wynagrodzić tę sytuację i zabierze ją do restauracji. Spędzą miły wieczór.
- Zosia pomyśli, że mąż na pewno jej nie kocha, nie docenia, na pewno ma kogoś na boku, skoro zapomniał o rocznicy. Nie powie o tym, co czuje. Zamknie się w sobie, popłacze w samotności, zje pudełko lodów i będzie chodzić smutna. Będzie też czekać, że on się wreszcie domyśli, o co jej chodzi.
Teraz widzisz różnice? To, co pomyślisz sobie o danej sytuacji, decyduje o emocjach, jakie odczujesz.
Każda z trzech kobiet inaczej odebrała tę samą sytuację.
Co więcej, jeśli dana interpretacja dotyka Twojego schematu myślowego wdrukowanego w podświadomość (na przykład „Jestem niewystarczająca. Nie jestem ważna”), to uruchomią się tzw. mechanizmy (strategie) obronne. Może to być unikanie, wypieranie lub atak.
Nasza bohaterka Zosia unika skonfrontowania się z negatywnymi emocjami. Nie rozmawia o tym, co czuje. Zamiast tego pociesza się pudełkiem lodów.
Dlaczego nasze reakcje na tę samą sytuację mogą być skrajnie różne?
Twoja reakcja może wiązać się z tym, że tak naprawdę głęboko w sercu ta sytuacja przypomniała Ci, że w dzieciństwie nie otrzymałaś wystarczająco dużo znaków potwierdzających, że jesteś ważna, wartościowa taka, jaka jesteś. Nie zbudowałaś tzw. „pierwotnego zaufania”.
Możesz o tym nie pamiętać, bo to są wspomnienia zakodowane głęboko w Twojej podświadomości. Takie, które tworzą się już w bardzo wczesnym dzieciństwie. Nie musiałaś mieć dysfunkcyjnej czy patologicznej rodziny, aby taki schemat myślowy wykształcić.
Schematy myślowe (przekonania) są wynikiem połączenia Twoich genetycznych predyspozycji, z jakimi się urodziłaś oraz doświadczeń z wczesnego dzieciństwa.
Przykładowo takim traumatycznym doświadczeniem dla wrażliwego dziecka mogło być:
- zbyt mało uwagi ze strony zajętych pracą i zestresowanych rodziców,
- porównywanie do rodzeństwa,
- docenianie tylko za dobre oceny w szkole.
Dlatego dziś stale potrzebujesz potwierdzania z otoczenia, że jesteś ważna. Twoja podświadomość zakodowała: „Nie jestem ważna. Jestem ciężarem”.
Dziś w określonych sytuacjach reagujesz przesadnie, czyli mocniej, niż to wynika z faktycznych przewinień drugiej strony. Dzieje się tak dlatego, że dana sytuacja emocjonalnie przenosi Cię do czasów dzieciństwa. Odczuwasz te same emocje i znów czujesz się nieważna, niewystarczająca.
Odkryj swój schemat, aby poradzić sobie z jedzeniem emocjonalnym
Poprzednio po napadzie zajadania skupiałaś się na obwinianiu się o brak silnej woli.
Teraz zrób inaczej. Wiesz już, że Twoje reakcje mogą wynikać z nieuświadomionych schematów myślowych i mechanizmów obronnych. W takiej sytuacji drogą do lepszego funkcjonowania i komfortowego życia jest samoświadomość. Po prostu poznanie siebie.
Możesz to zrobić zaczynając od większej uważności. Od wsłuchania się w swoje emocje oraz analizy sytuacji.
Potrzebujesz nauczyć się rozpoznawać i odczuwać emocje. Lepiej je rozumieć i wypracować konstruktywne mechanizmy ich przeżywania.
Nadwaga czy otyłość są efektem przejadania się. Tkanka tłuszczowa tworzy się jako zapas nadwyżki energii przyjmowanej z pożywienia ponad energię, którą zużywasz. Ale to mechanizmy, które „zmuszają” Cię do jedzenia są prawdziwą przyczyną przejadania się. W takiej sytuacji wiedza dietetyczna i najlepszy jadłospis nie pomoże. Tu musisz podejść kompleksowo do tematu i zrozumieć głębokie schematy, jakie Tobą kierują i popychają do zajadania.
Konsultacje indywidualne
Jeśli czujesz, że potrzebujesz wsparcia w rozpoznaniu swoich schematów, zapraszam na konsultacje indywidualne.
Grupa wsparcia Szczęście od kuchni
Jeśli na ten moment nie czujesz potrzeby wsparcia indywidualnego, zapraszam Cię na moją grupę na Faceooku.
Nie ma tam miejsca na hejt, krytykę, lansowanie jedynych słusznych teorii. Nie ma tam miejsca na odchudzanie wspomagane drogimi suplementami, sokami, czy innymi dietami cud.
Na grupie uczymy się jeść zdrowo, elastycznie, odżywczo. Cyklicznie organizuję tam darmowe webinary, dzielę się praktycznymi wskazówkami, pokazuję pomysły na szybkie i smaczne oraz sycące posiłki.
Zapraszam!
